თარგმნა ირაკლი ყოლბაიამ
ზამთრის გონება უნდა გქონდეს
რათა თოვლით მოქერქილი ფიჭვების
ყინვასა და რტოებს უმზირო;
და დიდ ხანს უნდა გციებოდა
რათა ყინულით აბურძგნული ღვია იხილო,
ნაძვების უხეში წყება იანვრის მზის
შორეულ ბრწყინვაში; და რამე ტანჯვაზე
არ იფიქრო ქარის ხმაურში,
თითო ოროლა ფოთლის ხმაურში,
რომელიც ერთი და იმავე ქარით
სავსე მიწის ხმაა, ქარით
რომელიც ერთსა და იმავე შიშველ ადგილას უბერავს
მსმენელისთვის, რომელიც თოვლში შეისმენს,
და, თავად არაფერი, განჭვრეტს
არაფერს, რომელიც იქ არაა და არაფერს, რომელიც არის.
